به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی، مهرداد صدقی، مدرس دو کارگاه با موضوع «موقعیت داستانی» و «شخصیت‌پردازی در داستان»، قلمه را رویدادی موفق توصیف کرد و از مشارکت فعال شرکت‌کنندگان ابراز رضایت کرد.

او  با اظهار امیدواری از اینکه استعدادها در حوزه طنزپردازی رها نشوند و این‌گونه کارگاه‌ها کماکان ادامه داشته باشند، توصیه‌هایی به علاقه‌مندان طنزنویسی کرد و گفت: کارهای طنز را زیاد ببینند، بخوانند و حتی بشنوند اما حتماً کارهای جدی و ادبی را هم مطالعه کنند. تا ادبیات جدی، به‌ویژه ادبیات کهن را نشناسیم، زبان طنزپردازی ما سست خواهد بود.

وی افزود که آشنایی با ادبیات جدی، چه ایرانی و چه خارجی، به تقویت توانایی در شناخت عناصر داستان کمک می‌کند، عنصری که در داستان‌های طنز اهمیت بالایی دارد.

صدقی در توضیح منابع الهام برای داستان‌های خود گفت: بخشی از نوشته‌هایم برگرفته از زیست روزمره است ولی از فضای مجازی دوری می‌کنم. اگر طنزی مشابه نوشته‌هایم در فضای مجازی دیده شود، آن را تغییر خواهم داد. در عین حال، فضای مجازی ماهیت ویژه‌ای دارد و صرفاً در همان چارچوب معنا می‌یابد. محتوای فضای مجازی، خود به یک رسانه کلونی و متنی تبدیل شده است و قاعدتاً ایجاب می‌کند که نویسنده محتوا را با رویکرد کتاب نوشته و محتوای فضای مجازی ویژه خود آن است.

او با بیان اینکه داستان‌ها و کتاب‌های طنزآمیز از مسائل روزمره الهام می‌گیرند، اظهار کرد: این به معنای آن نیست که داستان‌ها دچار روزمرگی شوند. تجربه زیسته برای من اهمیت دارد؛ تلفیق تخیل و تجربه زیسته، مهم‌تر است.

نویسنده مجموعه‌های داستانی آب‌نبات‌ها با اشاره به اینکه ممکن است یک اتفاق یا شنیده‌ها یا یک خبر بسیار کوتاه الهام‌بخش من شود، گفت: در داستان، من این ایده را به یک فصل ۳۰ صفحه‌ای تبدیل می‌کنم. تخیل برای یک نویسنده، بال مهم‌تری است تا اینکه بخواهد دقیقاً گزارش‌نویس باشد.

مهرداد صدقی در خصوص زمان و مکان نوشتن نیز گفت: من معمولاً وقتی که فکر می‌کنم بهترین شرایط برای نوشتن است، کار می‌کنم؛ برای مثال، وقت من معمولاً از ساعت ده و نیم به بعد آزاد می‌شود، پس هر روز در همان ساعت می‌نویسم. استمرار و نظم در نوشتن مهم‌تر از زمان دقیق است.